Kategoria: Komunikaty Biura Prezydenta

Sądeczanie żegnają Papieża

Z głębokim smutkiem i bólem mieszkańcy Nowego Sącza przyjęli wiadomość o śmierci Jego Świątobliwości Ojca Świętego Jana Pawła II.

Wypełniła się wola Opatrzności, która wyznaczyła kres 27-letniej świętej posłudze apostolskiej naszego wielkiego Rodaka na Stolicy Piotrowej.

Pogrążeni w żałobie i osieroceni, żegnamy w atmosferze wyjątkowej powagi, w modlitwie i refleksji, najwybitniejszego Polaka w dziejach naszego narodu. Papieża-Moralistę, który w ciągu swego pontyfikatu stał się autorytetem dla wszystkich rodaków.

Odszedł do Domu Ojca żarliwy i odważny Pasterz-Nauczyciel, Niestrudzony Wędrowiec, który wskazywał nam drogę, pozostawał naszą siłą i nadzieją, uczył chrześcijaństwa i człowieczeństwa. Niezmiennie bliski, ukazujący nam wielką przestrzeń życia i miłości. Nasze radości były Jego radościami, nasze niepokoje – Jego niepokojami.

Kochaliśmy Go i podziwialiśmy.

Sądeczanie nieustannie towarzyszyli zmagającemu się z cierpieniem i chorobą Ojcu Świętemu w myślach i modlitwach.

Jesteśmy pod wrażeniem heroicznego ducha Papieża do ostatnich chwil Jego życia, przesiąkniętego wyrazem miłości i wierności dla Boga i człowieka.

Ten duch bardziej przejmował i trafiał do nas dziś niż wtedy, kiedy był wspaniały, sprawny i budzący powszechny zachwyt.

Ogołacany coraz bardziej - ze sprawności fizycznej, z możliwości chodzenia, czasem nawet mówienia - pozostawał najwierniejszym Świadkiem Ewangelii, umiłowania pokoju, człowieka i Ojczyzny.

Sądecczyzna będzie zawsze pamiętać, że Papież odwiedzał w przeszłości wiele zakątków naszego regionu, przeszedł pieszo ważniejsze szlaki turystyczne Beskidu Sądeckiego, upodobał sobie narciarskie stoki wokół Przehyby. Będziemy wędrować do miejsc, które zawsze będą nam przypominać naszego Papieża.

Starsi sądeczanie do dziś wspominają pobyty metropolity krakowskiego Karola Wojtyły podczas koronacji obrazu Matki Boskiej Pocieszenia z kościoła jezuitów pw. Św. Ducha w Nowym Sączu 11 sierpnia 1963 r. oraz uroczystości przeniesienia obrazu Przemienienia Pańskiego do głównego ołtarza w nowosądeckim kościele pw. św. Małgorzaty, który - już jako Papież – wyniósł później do godności bazyliki mniejszej.

Najświeżej w naszej pamięci tkwi spotkanie 16 czerwca 1999 w Starym Sączu: kanonizacja księżnej Kingi i "powtórka z geografii", największe zgromadzenie ludzi w historii Sądecczyzny, które, Ojciec Święty, uhonorował następującymi słowami:
"Ta ziemia od lat była mi bardzo bliska ..."

Powinniśmy teraz wyciągnąć naukę z tego niezwykłego pontyfikatu i czerpać z niego pełnymi garściami, ponieważ to, co zostawił nam Papież - nie tylko na papierze, ale przede wszystkim przykładem swojego życia, jest źródłem i wzorem różnych zachowań w życiu, które powinniśmy naśladować.

Ta nauka musi nam starczyć na bardzo długo. To jest ogromne dziedzictwo, ogromny przekaz, który powinniśmy prawidłowo odczytać i dostosować do siebie.

Jesteśmy Ci wdzięczni za rolę, jaką spełniałeś dla świata, Kościoła i Ojczyzny.

Mamy Ci, Kochany Ojcze Święty, do spłacenia olbrzymi dług.
Postaramy się żyć z Tobą – bez Ciebie.

Dziękujemy za dobroć i miłość, za troskę i humor, za jednoczenie ludzi i narodów, za burzenie murów i żelaznych kurtyn, za oparcie w trudnych momentach, za papieską misję dla dobra Kościoła, pokoju na świecie i porozumienia między ludźmi, za "zmienienie oblicza ziemi, tej ziemi".

Autor: -
Dodano: 2005-04-03 00:00:00