Kategoria: Komunikaty Biura Prezydenta

"Gorce Pana" - prezentacja tomiku poezji Wojciecha Kudyby

W Sądeckiej Bibliotece Publicznej odbyła się prezentacja nowego tomu poetyckiego Wojciecha Kudyby pt. „Gorce Pana”. Do zabytkowych piwnic biblioteki licznie przybyli miłośnicy poezji, do dyskusji zachęcała dyrektor SBP – Barbara Pawlik. Na wstępie Janusz Michalik – aktor z Miejskiego Ośrodka Kultury przeczytał kilkanaście wybranych utworów z nowego tomiku. Autor dziękując Januszowi Michalikowi podkreślił, że odczytane teksty oddają klimat pełen barw i dynamiki zawarty w zbiorku poetyckim. Następnie o poezji Kudyby opowiadał Maciej Urbanowski – nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego.






Urbanowski zauważył, że mimo iż Wojciech Kudyba powinien zaliczać się do tzw. pokolenia poetów brulionu, to jednak pozostaje outsiderem na tle innych twórców tego pokolenia. Twórczość Kudyby nacechowana jest niezwykłą melodyką i rytmizacją, co nadaje poezji muzyczności. Dzisiaj, gdy powszechnie mówi się o poetach pozbawionych wrażliwości na melodykę tekstu, gdy białe wiersze tworzy się z pominięciem rytmu, poezja Wojciecha Kudyby nawiązując nieco do utworów choćby Tetmajera czy Kasprowicza – otwiera przed czytelnikiem przestrzeń bogatej harmonii pełnej humoru, plastyczności i muzykalności. Utwory Wojciecha Kudyby prostotą w postrzeganiu piękna otaczającego poetę, a także odczuwaniem poprzez „wnętrze człowieka” – tego, co znajduje się na zewnątrz, nawiązują do poezji nurtu franciszkańskiego, jak choćby do utworów Bolesława Leśmiana. Warsztat poetycki Kudyby bogaty jest w ciekawe i mistrzowsko zestawione współbrzmienia – zlepki słowne, przeplatające się z elementami gwary, a nawet współczesnego slangu. Tomik poezji „Gorce Pana” jest największym wydarzeniem wydawniczym w dziedzinie poezji, w tym roku – mówił Maciej Urbanowski.






Wojciech Kudyba odpowiadając na pytania padające od publiczności wyjaśniał, że tytuł tomiku zakorzeniony jest w wierze i tradycji biblijnej, dzięki której wiemy, że: „Cała ziemia należy do Pana i wszystko co ją napełnia, świat cały i jego mieszkańcy ” (Psalm 24). Tak więc i Gorce należą do Pana, a utwory powstawały podczas wypraw autora w góry. Poeta przekonywał publiczność, że używane przez twórcę słowa muszą być piękne i muszą brzmieć pięknie. Tylko takimi słowami można próbować oddać zachwyt nad tym co dostrzegamy poprzez wrażliwość. Maciej Urbanowski zalicza Wojciecha Kudybę - również do grupy poetów religijnych, zważywszy na wcześniejsze tomiki sądeckiego poety, a także ze względu na ową wrażliwość, na dostrzeganie nieogarnionego piękna i tajemnicy, które kryją się w górskiej przyrodzie. Wojciech Kudyba z jednej strony potrafi zachwycać się „objawieniem naturalnym” obecnym wokół, ale także wskazywać innym piękno tej tajemnicy. Kudyba potrafi także przybliżyć człowiekowi żyjącemu sprawami dnia codziennego - problematykę dotykającą spraw najważniejszych, na przykład Chrystusa z fresków Kaplicy Sykstyńskiej, który w postaci przypominającej mitycznego boga Apollo, wznosi rękę aby karać i nagradzać ludzi na sądzie ostatecznym. W poezji Wojciecha Kudyby sąd ostateczny jest ukazany „łagodniej” niż w Sykstynie, eschatologiczna prawda o przemijaniu i śmierci jest bliższa „zwyczajnemu” człowiekowi. W plastycznym, poetyckim obrazie Wojciecha Kudyby - życie to kulig, którym ludzkość podąża przed siebie. W każdej chwili ktoś może wypaść z pędzącego zaprzęgu. Zbawiciel towarzyszący ludziom w tej sannie, w wyciągniętej ręce trzyma kijek, którym może się odepchnąć od śniegu, gdyby „Bożemu kuligowi” groził wypadek.
Warto sięgać do poezji Wojciecha Kudyby, w której odnajduje się harmonię, próbę odpowiedzi na najważniejsze pytania nurtujące człowieka, humor z lekkim zabarwieniem ironii i nieprzemijające piękno.

Leszek Langer

Wojciech Kudyba – urodzony w Tomaszowie Lubelskim, w 1965 roku poeta, prozaik, krytyk literacki, norwidolog. Doktor habilitowany nauk humanistycznych, wykładowca akademicki. Mieszka w Nowym Sączu.

Autor: -
Dodano: 2008-02-28 00:00:00