Urząd Miasta Nowego Sącza

Kategoria: Komunikaty Biura Prezydenta

Dzień Indonezyjsko – Pogórzański

Dzisiaj sądeczanie mogą zapoznać się z kulturą, zwyczajami i tradycjami zespołów kamrackich z Indonezji – SMP ISLAM JAKARTA TUGASKU PULOMAS DESIGNATION UNDER IOV SECTION OF YOUTH oraz z Korczyny w gminie Biecz – KORCZYŃSKA BRAĆ.

KORCZYŃSKA BRAĆ
Polska

Wieś Korczyna leży w gminie Biecz w powiecie gorlickim. Pod względem etnograficznym jest to region Pogórzan. Od wschodu i południa region ten graniczy z Łemkowszczyzną. Obszar na północ zamieszkują Krakowiacy Wschodni, a na południowy zachód Pogórzanie Sądeccy i Lachy. Pogórze Bieckie odznacza się znacznymi walorami krajobrazowymi. Wokół Korczyny znajduje się wiele punktów widokowych zapewniających piękną panoramę. W XVI wieku na terenie Korczyny znajdowała się kopalnia ałunu.

Zespół folklorystyczno-teatralny KORCZYŃSKA BRAĆ został założony przy zespole szkolno-przedszkolnym w Korczynie w 1988 roku. Od samego początku działał aktywnie w różnych obszarach kultury i sztuki oraz uczestniczył w licznych wydarzeniach szkolnych i pozaszkolnych. Poprzez udział w konkursach, przeglądach i spotkaniach, a także w zajęciach teatralnych, muzycznych i plastycznych uczniowie pogłębiali swą wiedzę o regionie. We wrześniu 2002 roku nastąpiła zmiana na stanowisku kierownika zespołu. Zmienił się także nieco profil artystyczny – KORCZYŃSKA BRAĆ to aktualnie teatr obrzędowy oraz grupa śpiewacza kultywująca folklor Pogórza. Od jesieni 2009 roku ,,Korczyńska Brać” zaczęła zgłębiać tajniki ludowego tańca pogórzańskiego pod kierunkiem choreografa, pani Stefanii Bogumiły Kowalskiej.

Na Festiwalu zespół zaprezentuje program „Na świętych Piotra i Pawła”. Dzieci pod opieką śpiącego na ławie ojca, bawią się w izbie. Z kościoła wraca matka. Zachęca dzieci do uporządkowania zabawek i zapowiada przyjście gości. Do izby przybiega chłopiec z sąsiedztwa, prosząc o pomoc przy ocieleniu krowy. Kobieta budzi męża, który wychodzi. Do izby wchodzą kolejni uczestnicy sumy odpustowej wraz z dziećmi. Dorośli są zajęci rozmową, dzieci rozpoczynają wspólną zabawę. Dorośli muszą odbyć próbę muzyki przed wieczorną potańcówką u wójta z okazji odpustu. Dzieci proszą o pozwolenie zatańczenia przy muzyce, na co otrzymują zgodę. Rozpoczynają się tańce. Widowisko kończy się podziękowaniem i wyjściem na nieszpory.

Kierownikiem zespołu jest Beata Bochnia.

SMP ISLAM JAKARTA TUGASKU PULOMAS DESIGNATION UNDER IOV SECTION OF YOUTH
Indonezja

Indonezja to kraj-archipelag złożony z 17,508 wysp (6 tys. zamieszkałych) rozciągających się wzdłuż równika w Azji Południowo-Wschodniej. Terytorium Indonezji zamieszkują ludy przybyłe w czasie różnych migracji, czego wynikiem jest wielka różnorodność kultur, grup etnicznych i języków. Stąd też tradycyjna kultura indonezyjska i folklor są wielowymiarowe i synkretyczne. Archipelag zamieszkuje w sumie ponad 300 grup etnicznych noszących ślady wpływów arabskich, chińskich, a także europejskich. Każda z grup posiada zbiór własnych tradycyjnych tańców, a wszystkich oryginalnych tańców indonezyjskich jest ponad 3000. Pod względem czasowym można je podzielić na trzy ery: prehistoryczną, hinduistyczno-buddyjską oraz islamską. Pod względem rodzajowym – na dwa gatunki: tańce dworskie i ludowe.

Zespół SMP ISLAM TUGASKU pochodzi z dzielnicy Pulomas w mieście Dżakarta Wschodnia. Faktycznie Dżakarta nie jest oficjalnie miastem, lecz prowincją ze statusem stolicy i liczy ok. 10 milionów mieszkańców.

Na Festiwalu zespół przedstawi następujące tańce: tari pendet (balinejski taniec będący pierwotnie wyrazem kultu religijnego i przedstawiający przyjęcie powitalne z okazji zejścia bogów na ziemię), nandak ganjen (względnie nowa kompozycja taneczna z Dżakarty, wyrażająca swawolną i figlarną naturę młodzieży), gambyong (taniec jawajski rzekomo wymyślony przez tancerza ulicznego noszącego właśnie takie imię; jest to taniec towarzyski wykonywany w rytm bębna), indang (taniec, który jest owocem „małżeństwa” pomiędzy kulturą Minangkabau z Sumatry Zachodniej a cywilizacją islamską, która pojawiła się na wyspie w XIV wieku), lilin (sumatrzański taniec ze świecami), kancet tebengang madang (taniec plemienia Dayak Kenyah symbolizujący lot dzioborożca), tekenaq bungan malan (taniec poświęcony bogini mądrości Bungan Malan), Saman (taniec z regionu Aceh), jaran kepang (jawajski taniec przedstawiający grupę jeźdźców na koniach), mollucas (taniec z bambusami). Muzyka indonezyjska jest oryginalna i urzekająca; wymaga specjalnego zestawu instrumentów gamelan, dzięki którym uzyskuje się niepowtarzalny styl muzyczny. Widownia festiwalowa będzie miała okazję zobaczyć cały szereg metalofonów, ksylofonów, bębnów, gongów i fletów bambusowych.

Kierownikiem zespołu jest Andris Adhitra, kierownikiem muzycznym Jufri, a choreografem Yachinta Gisella Alisya.