Kategoria: Komunikaty Biura Prezydenta

Jak w piosence, powrót Andrzeja Górszczyka

W Nowosądeckiej Malej Galerii odbyła się promocja nowego tomiku wierszy Andrzeja Górszczyka pt. „Przystanek Rytro – stacja Nowy Sącz”. Spotkanie, nasycone nastrojowymi sądeckimi klimatami, zgromadziło wielu sympatyków twórczości znanego sądeckiego poety i kompozytora, autora wielu programów i tekstów kabaretowych, który pod dłuższej przerwie znów powrócił do aktywnej twórczości.

Nowe wiersze zarekomendował publiczności wiceprezydent Jerzy Gwiżdż, który podkreślił nie tylko walory literackie Górszczykowej poezji, ale i jego niepospolite cechy charakteru.

- Andrzej to jeden z ostatnich sądeckich patriotów, człowiek wolny i suwerenny, raczy nas swoimi utworami od wielu lat, ale nigdy nie były one skażone koniunkturalizmem.

Niektóre z utworów zadeklamowali i zaśpiewali Ewa Stawowczyk (żona), Małgorzata Szewczyk, Małgorzata Stobierska, a na koniec wysłuchano minirecitalu Joanna Albrzykowskiej-Clifford, której przy fortepianie akompaniował Tomasz Wolak.

Nie zabrakło, rzecz jasna, flagowego przeboju – nieformalnego hymnu sądeckiego „Wróć do Sącza, wróć nad Dunajec”, jednej z trzystu piosenek z bogatego dorobku sądeckiego poety, w brawurowym wykonaniu trzech Andrzejowych muz z dawnego kabaretu „Lach”.

Andrzej Górszczyk po latach ciekawej kariery zawodowo-artystycznej zażywa teraz zasłużonej nauczycielskiej emerytury. Był m.in. długoletnim dyrektorem Domu Dziecka „Pod Zielonym Serduszkiem” w Rytrze, wcześniej pracował w Teatrze Solskiego w Tarnowie i Teatrze na Targówku w Warszawie. Jest autorem widowisk teatralnych m.in. jedynego w Polsce przedstawienia plenerowego „Wesele” S. Wyspiańskiego.

Ponad trzydzieści lat ogólnopolską własnością jest „Ballada o marynarzach z Tytania”, wykorzystana m.in. w dwóch rodzimych filmach: „Sezon na bażanty” i „Hotel klasy lux”.

     - Moja piosenka nie ma nic wspólnego ze słynnym okrętem, oprócz tytułu. Powstała tak: stałem w 1978 r. na balkonie mieszkania profesora Mariana Garlickiego (naczelnego chirurga Wojska Polskiego) przy al. Szucha w Warszawie. Patrzyliśmy na wysiadających z czarnych limuzyn dygnitarzy ministerialnych. System komunistyczny w Polsce przeżywał już kryzys, chylił się ku upadkowi. Profesor stwierdził: „Tytanik tonie”, a ja niemal automatycznie dopowiedziałem – „a orkiestra gra”.

Andrzejowy „Tytanik” wszedł przebojem do repertuaru wielu polskich kabaretów, mimo że natychmiast po inauguracyjnym wykonaniu podczas festiwalu kabaretowego w Zakopanem (pierwsza nagroda) został objęty zapisem cenzury. Decydenci komuny nie byli w ciemię bici: zdawali sobie doskonale sprawę z politycznej wymowy songu.

W historii kultury sądeckiej zapisał się jako twórca niezapomnianego kabaretu „Lach”, związany z Miejskim Ośrodku Kultury w Nowym Sączu oraz z Teatrem Robotniczym im. B. Barbackiego i NSA. Wydał kilka tomików wierszy, ballad i tekstów satyrycznych m.in. „Oni myślą” oraz „Smutne wiersze i piosenki”.

Autor: -
Dodano: 2012-10-02 14:32:20