Urząd Miasta Nowego Sącza

Kategoria: Komunikaty Biura Prezydenta

Leszkowi Mazanowi w 70. urodziny – Ad Multos Annos

Iście po galicyjsku i królewsku, z fasonem i rozmachem, jak przystało na stołeczne, królewskie miasto pod Wawelem, uhonorowano dostojnego jubilata – dziennikarza, szwejkologa, haszkologa, czechofilka, krakauera i sądeczanina. Takiej porcji życzeń, prezentów i admiracji obchodzący swoje 70. urodziny Leszek Mazan nie spodziewał się. Wyrazy uznania (zapracował na nie) przyjmował ze stoickim spokojem profesjonalisty, obytego z kamerami, mikrofonami i widownią zapełniającą spotkania autorskie. Ze swadą dziękował za zgotowaną celebrę:
– Będę nadal, tak jak państwo: przezorny, rozsądny, przewidujący, rozważny, precyzyjny, zapobiegliwy, pracowity, zdolny, powabny, przedsiębiorczy, sumienny, błyskotliwy, silny, sympatyczny, wrażliwy, refleksyjny, czuły, wierny, gościnny, grzeczny, uprzejmy, szlachetny, życzliwy, wrażliwy, spokojny, otwarty, delikatny, wesoły, wyrozumiały i… skromny. Co więcej: nie zgłoszę się do ZUS-u po żadną zapomogę pogrzebową, dopóki nie doczekam się, aż Miasteczko Galicyjskie w Nowym Sączu będzie się nazywać „Pipidówka i dopóki Cracovia nie wróci do I ligi albo ekstraklasy, mało tego – nie zostanie mistrzem Polski! Mogę czekać długo… Mam czas…
Obchody zaczęły się na krakowskim Rynku. Dostojny Jubilat zajechał pod kościół Mariacki, gdzie koncertowała kapela „Sądeczoków” z fasonem, jak przystało na Starszego Honorowego Hejnalistę Wieży Mariackiej, zabytkowym wozem strażackim z początków minionego wieku.
Przy kamienicy Hipolitów, o godzinie 12.00, z gronem honorowych gości Leszek Mazan wysłuchał hejnału, który po raz pierwszy zagrany został w stronę Nowego Sącza! Spod Poczty Głównej na Wielopolu Jubilat z grupką gości honorowych przejechał zabytkowym tramwajem do krakowskiego magistratu przy placu Wszystkich Świętych, gdzie odbyła się sympatyczna celebra prowadzona przez red. Mieczysława Czumę.
Sala obrad królewskiego grodu zapełniła się do ostatniego miejsca gronem przyjaciół i znajomych Jubilata, przedstawicieli nauki i kultury, dziennikarzy z dawnego „krążownika Wielopole”, znajomych i przyjaciół z Nowego Sącza, rodziną na czele z żoną Barbarą, córkami i wnuczkami. Honorową wartę pełnili „żołnierze” 13. Pułku Galicyjskiego („Dzieci Krakowa”) w mundurach z epoki.
Urodzinowe laudacje wygłosili m.in. przedstawiciele klubu sportowego Cracovia, koledzy-waleci z czasów studenckich z DS „Żaczek” koronując Jubilata na króla waletów , PAP, „Przekroju” i Telewizji Kraków, strażacy, przedstawiciele MPK.
Zdenek Hrabica, przedstawiciel Akademii Haszkologicznej w Pradze nadał Leszkowi Mazanowi tytuł profesora światowej szwejkologii, a także przekazał list gratulacyjny od prezydenta Czech Vaclava Klausa.
Prezydent Krakowa prof. Jacek Majchrowski uhonorował Leszka Mazana Medalem Honoris Gratis,
Bardzo dobrze przyjętą, niekonwencjonalna, bo wierszowaną orację na cześć Dostojnego Jubilata wygłosił wiceprezydent Nowego Sącza Jerzy Gwiżdż. Sądeczanie podarowali krajanowi portret, na którym występuje w stroju lachowskim, czapce Szwejka z krakowskimi, pawimi piórami obok portretu Franciszka Józefa.
Sądeckich akcentów podczas Panamazanowego jubileuszu było więcej. Robert Ślusarek dyrektor Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu nadał Jubilatowi tytuł honorowego obywatela „pipidówki” - Miasteczka Galicyjskiego, a okolicznościowy adres przekazał przewodniczący Klubu Przyjaciół Ziemi Sądeckiej, Józef Oleksy.
Znany rzeźbiarz, prof. Marian Konieczny przekazał specjalnie odlany dla Jubilata medal, a Aleksander Kobyliński („Makino”) zagrał i zaśpiewał hymn Cracovii oraz odtworzy dzwon Zygmunta na swojej gitarze. Wśród prezentów znalazło się także zdjęcie ulubionego dorożkarza Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i Leszka Mazana – Jana Kaczary, który całuje kobyłę – Basię.
Leszek Mazan rozdarty pomiędzy Nowy Sącz, Kraków i Pragę do licznych tytułów, które otrzymał i jeszcze otrzyma, powinien też dopisać: niestrudzony ambasador miasta nad Dunajcem i Kamienicą.
Jerzy Gwiżdż mówił dobitnie: – Jak mówię Mazan, myślę Nowy Sącz. Sądeczanie są dumni, że maja w swoim gronie tak wybitnego reprezentanta, który na każdym kroku swojej działalności zawodowej i publicznej podkreśla przywiązanie do rodzinnych stron. Traktujemy go jako autentycznego „ambasadora” Nowego Sącza w Krakowie i w kraju, jest naszą, rozpoznawalną „marką” sądecką.

Panamazanowe wypominki urodzinowe

Drodzy Państwo, drogi Leszku!
Nie chce być zbyt oficjalny,
Więc nie będzie przemówienia,
Tylko krótki wiersz pochwalny.

Prymitywne to stronice,
Jak wół mknący przed karetą.
Przecież jestem tylko wice-
Prezydentem, nie poetą,

Ale piszę z głębi serca,
Boś nam bliski jest i byłeś
Za to wszystko, co pisałeś
I za wszystko, co mówiłeś.

Dziwna aura twej twórczości
Od początku nas ujęła,
Gdy tworzyłeś z prostych zdarzeń
Przeurocze arcydzieła.

Arcydzieła zaprawione
Szczyptą pieprzu, uncją soli
I humorem dobrotliwym,
Który szczypie, lecz nie boli…

Chociaż nas troszeczkę boli,
Bo spełniła się pokusa
I od lat cię krakowiacy
Uważają za krakusa.

Trudna rada. Kochasz Kraków.
Przyjmujemy to z uśmiechem.
Ja - na przykład - kocham Pragę.
A czy przez to jestem Czechem?

Jednym słowem, drodzy Państwo,
Kraków kusi swym urokiem,
Ale nasz mistrz - Leszek Mazan
Jest i będzie s ą d e c z o k i e m.

Toż to w Sączu ruski żołnierz,
Co pepeszkę miał na drucie
Chciał Leszkowi zabrać smoczek.
Leszek wrzasnął… Rusek uciekł.

A w przedszkolu przyklasztornym
Zbił Górszczyka za ołtarzem
Za to, że ten go przezywał
Gupim Szwejkiem i cesarzem.

Młodość spędził w „Imperialu”
Pijąc absynt z artystami,
Potem szli na Planty z raczej
Nietrudnymi kobitkami.

Ech, te czasy! Te wspomnienia!
Chciałoby się żyć od nowa!
Ale Leszek miał marzenia
I pojechał do Krakowa

Po nauki. Od tej pory
Leszek stoi nam okrakiem:
Tu- w Krakowie, a tu - w Sączu.
Tu jest krzakiem, a tam - pniakiem.

Tak już będzie. Więc na koniec
Przyjmij, Leszku te uściski
Od sądeczan i ode mnie,
Boś nam drogi, boś nam bliski.

Pochwałami się otaczaj,
Na krytyki wszystkie gwiżdż,
Czego życzą ci serdecznie
Nowy Sącz i Jerzy Gwiżdż.