Kategoria: Media informują

Chłopiec z misiem

Szesnastoletni góral z Nowego Sącza, Maciej Korzym, jest bliski podpisania umowy z Chelsea. Młodego chłopca polecił jego krajan, Piotr Świerczewski, a zainteresował się nim bardzo znany na europejskim rynku izraelski menedżer Pini Zahavi. Wcześniej Korzym trenował w Lechu Poznań i spędził nawet kilka dni na wspólnych treningach z AS Monaco. Wkrótce wyjedzie na dwa tygodnie do Londynu.
To, że mamy talent na miarę europejską jest wiadomością krzepiącą. Ale to nie pierwszy taki przypadek i nie ostatni. Od kiedy za granicę można wyjeżdżać bez przeszkód, a przepisy PZPN nie zezwalają na to wyłącznie piłkarzom po 28. urodzinach, szczęścia na Zachodzie próbowało wielu młodych Polaków. Nikomu się nie udało, może z wyjątkiem Arkadiusza Radomskiego, jeśli to nazwisko komuś coś mówi.
Maciej Terlecki pojechał do Anderlechtu, gdzie mógł liczyć na osobiste wsparcie Włodzimierza Lubańskiego i telefoniczne swojego doświadczonego ojca. Nie udało mu się ani w Brukseli, ani w Bayernie Monachium, chociaż był w dobrej sytuacji, bo wcześniej mieszkał w USA i mówił po angielsku. Być może tamte przeżycia skrzywiły mu trochę psychikę, bo od tamtej pory jest zagubiony. A przecież Terlecki to był główny rozgrywający reprezentacji Polski do lat 16, która zdobyła mistrzostwo Europy. Można powiedzieć, że w tej sytuacji nie powinno dziwić niepowodzenie słabszego od niego kolegi, Marcina Szulika, który ze swojej Nowej Soli trafił do wielkiego Saint Etienne i jeszcze szybciej stamtąd wrócił. Z kolei rezerwowy w tamtej reprezentacji, Arkadiusz Radomski, wyjechał jako 17-latek do Holandii, przez trzy sezony aklimatyzował się w małym Veendam, gdzie czuł się jak u siebie w Gnieźnie, a od siedmiu lat jest podstawowym graczem pierwszoligowego Heerenveen.
Z drużyny mistrzów Europy '93 największe kariery zrobili ci, którzy w ogóle nie wyjeżdżali za granicę (Mirosław Szymkowiak, Jacek Magiera) lub zrobili to późno (Mariusz Kukiełka). Rozgoryczeni wracali z Zachodu inni zawodnicy, okrzyknięci wielkimi talentami - Marek Saganowski (nieudane próby w Feyenoordzie i HSV) i Bartosz Karwan (Anderlecht). W kilku zachodnich klubach, z PSV Eindhoven i Genovą włącznie, był jako młody chłopak Piotr Matys (dziś Łęczna), o którym nie da się powiedzieć, że Zachód zrobił z niego wielkiego gracza. Podobnie jak z reprezentującego Widzew Dawida Banaczka, mającego za sobą grę w Bayernie Monachium i Norrkoeping. Gdzie zniknął Sławomir Wojciechowski, który też do niedawna był zawodnikiem Bayernu? A ile się pisało o ich nieprzeciętnych talentach. To nie przypadek, że prawdziwą karierę robi Euzebiusz Smolarek, mieszkający w Holandii od dziecka i z rodzicami.
Rację mają dwaj najlepsi i najrozsądniejsi trenerzy, pracujący z młodzieżą, Andrzej Zamilski i Michał Globisz, mówiąc o niebezpieczeństwach czyhających za granicą na młodych chłopców rzuconych na głęboką wodę. Mało kto jest tak odporny jak Radomski. Większość bez opieki rodziców, bez znajomości języka, zdana na siebie, daleko od domu staje się bezradnymi dziećmi, a szybko zarobione pieniądze czasami pogarszają sytuację.
To jest problem całego świata. Gdyby wszystkie talenty spełniły się, futbol składałby się niemal wyłącznie z Zidanów i Ronaldów. Trener reprezentacji Brazylii Carlos Alberto Parreira, spytany przez PSV Eindhoven o radę przy okazji transferu do tego klubu 18-letniego Ronaldo, powiedział: - Kupcie też jego matkę. Niech przyjedzie z nim do Eindhoven, robi mu śniadania i podaje mu przed snem misia, z którym dzieciak lubi spać.
Holendrzy tak zrobili i Ronaldo się spełnił. Jeśli Maćkowi Korzymowi potrzebna jest mama i miś, niech ich zabiera ze sobą do Londynu. Żaden wstyd.

STEFAN SZCZEPŁEK

Autor:
Źródło: Rzeczpospolita
Dodano: 2004-03-19 00:00:00