Terenowa dydaktyczna ścieżka "Las Falkowski"

Las Falkowski położony jest w obrębie grzbietu Falkowej, którego wierzchowina w tej części miasta znajduje się na wysokości 380 m n.p.m., a zarazem 80 m ponad dna pobliskich dolin Kamienicy i Łubinki. Trzon tego grzbietu zbudowany jest z grubo-ławicowych piaskowców i łupków.

Ścieżka prawie w całości prowadzi przez pofałdowany, pełen zagłębień i wypukłości, lokalnie podmokły teren rozległego osuwiska.

Obszar położony jest w umiarkowanie ciepłym pietrze klimatycznym, czyli najcieplejszej części polskich Karpat.

Charakterystycznymi zespołami roślinnymi - silnie przekształconymi przez człowieka - są: bór mieszany z udziałem dębu, świerka i brzozy oraz fragmenty lasu dębowo-gradowego. Występuje tu również unikatowe, mało znane zbiorowisko, które tworzy klon. Warto zwrócić uwagę na stanowiska chronionego bluszczu pospolitego i mchu torfowca.

Pomimo silnej antropopresji bogata fauna bezkręgowców i kręgowców.

Tobie powierzamy opiekę nad tym miejscem - jednym z najpiękniejszych zakątków Nowego Sącza. Chodź wyznaczonymi szlakami, nie skracaj ścieżek, nie niszcz szaty roślinnej, nie hałasuj, nie chwytaj i nie płosz zwierząt, nie śmieć, nie pal ognisk, nie niszcz urządzeń technicznych i tablic informacyjnych. Uszanuj majestat lasu. Apelujemy do Twego honoru i sumienia - unikaj wstydu i kary.

Charakterystyka i cele

Edukacja ekologiczna poprzez aktywne formy poznawania przyrody, edukacja w przyrodzie i dla przyrody.

Uczestnictwo w zajęciach terenowych w oparciu o propozycje scenariuszy zajęć.

Obserwacje przyrodnicze, rejestrowanie obserwowanych zjawisk, gry i zabawy dydaktyczne o tematyce przyrodniczej.

Uczestnictwo w zajęciach terenowych na ścieżce ma na celu:

• pobudzenie wrażliwości na zjawiska przyrodnicze, odkrycie nowego świata wrażeń, umożliwienie bezpośredniego kontaktu z przyrodą;
• poznanie przyrody przez samodzielne jej odkrywanie, wprowadzenie w... zaczarowany świat przyrody, nauczanie przez przeżywanie;
• kształtowanie umiejętności samodzielnego myślenia i oceny rzeczywistości przez aktywne uczestnictwo w rozwiązywaniu problemów;
• pobudzenie do refleksji, zrozumienie swojego miejsca w przyrodzie i pokory wobec niej;
• holistyczne ujęcie zagadnień przyrodniczych.

Długość trasy - 1 km. Marsz na azymut według wyznaczonych w terenie punktów orientacyjnych - 9 kolejnych przystanków.

Początek ścieżki wyznacza drzewo - okazała lipa - pomnik przyrody z charakterystyczną naroślą przypominającą głowę dzika, który stał się symbolem Ścieżki.

Informacje i materiały dydaktyczne:

Zarząd Okręgu Ligi Ochrony Przyrody

ul. Jagiellońska 61,

33-300 Nowy Sącz,

tel. [018] 443 71 72

 Strona dedykowana: uroczyska.nowysacz.pl

Las Falkowski - plan

Jak powstała nazwa ścieżki?
Pewnego dnia wybraliśmy się do lasu zobaczyliśmy tam dwie drzewo. Na pniu tego drzewa zauważyliśmy coś dziwnego, myśleliśmy, że to jakieś zwierzę. Potem zawołaliśmy panią i razem zastanawialiśmy się jakie to zwierzę. Patrzyliśmy długo, wreszcie ktoś zawołał a może to dzik i wszyscy przyznaliśmy mu rację, teraz przychodzimy odwiedzać "Naszego Dzika".

Drożdż Natalia i Zegzda Paulina. KL III

Moja paleta
Palety malarza zrobiła Anka. Te palety były nam potrzebne, żeby na nich nakleić różne kolory natury. Okazało się, że ja nazbierałem najwięcej kolorów, bo znalazłem taki kwiat, który miał cudowny kolor. Moja paleta podobała się wszystkim, bo miała najwięcej barw.

Mariusz Chmielnicki

Rozpoznawanie drzew
Pewnego dnia poszliśmy rozpoznawać drzewa. Była to dla wszystkich wielka niespodzianka. Drzewa można rozpoznawać po dotyku i zapachu. Pani zawiązała nam oczy szalikiem i dotykaliśmy kory różnych drzew. Drzewa rozpoznawaliśmy też po zapachu. Zauważyliśmy, że każde drzewo ma swój zapach, pachną liście, kora, każde inaczej. Wszystkim podobała się ta zabawa.

Magda Greczek. KL III

Czapki milczki
Pewnego dnia na lekcji pani Barbara zabrała nas pod naszego wspaniałego "Dzika". Pani wymyśliła nam "czapki milczki". Gdy założyliśmy "czapki" wszystkie głosy przyrody dotarły do naszych uszu. Dźwięk ćwierkających sikorek, dźwięk dzięcioła poszukującego korników, szmer wiewiórek sąsiadującymi z nami. Dowiedzieliśmy się, że zwierzęta leśne potrzebują ciszy, nie lubią hałasu. I czapki milczki zostały nam do dziś.

Anna Chochla